Oğlu ve annesi olmadan ilk Anneler Günü'nü geçiren Gürman, enkaz altında bulunup, polisin iki hafta önce kendisine verdiği mektubu okuyunca gözyaşlarına boğuldu.
İKİ HAFTA ÖNCE KENDİSİNE ULAŞTI
İzmir'de, 30 Ekim 2020'de meydana gelen 6.6 büyüklüğündeki depremde, Emrah Apartmanı enkazında 2,5 yaşındaki oğlu Barlas Dal ile annesi Fatma Ateş'i kaybeden Yağmur Gürman'ın, yaklaşık 10 yıl önce annesine yazdığı duygu dolu mektup enkaz altından çıktı. Mektup önce polise, oradan da iki hafta önce Yağmur Gürman'a teslim edildi.
Mektubu okuyan Gürman, gözyaşlarına boğuldu. Depremin ardından bomboş hissettiğini dile getiren Gürman, "Yeni anne olmuşken, anneliğe alışırken bir anda evladını kaybetmek, yıllarca gözünün içine baktığın annenin bir anda yok olması dayanılmaz bir acı. Bu duygunun bir tarifi yok, her gün zor" dedi.
"İNSAN YANINDAYKEN ANLAMIYOR"
Kendisi için Anneler Günü'nün hep çok önemli olduğunu, çocukluğundan bu yana bugünde annesine mektup yazıp, çiçekle birlikte verdiğini anlatan Gürman, "Annem hep yanımdaydı. Sadece onunla büyüdüm. Hep ikimizdik. Artık kendimi bomboş hissediyorum. Annem ona verdiğim mektupların hepsini saklardı. 2 hafta önce Bayraklı Polis Merkezi'nde aradılar.
Enkadan çıkan eşyalarını almaya gittim. Daha çok faturalar vardı. Önce işe yarar bir şey çıkmadı diye sinirlendim, son anda mektubu gördüm. Islaktı, çünkü oldukça yağmur görmüş orada. Duygularım anneme karşı hep aynı. Anneler Günü'nde hep annemle ilgili paylaşımlar yapardım.
Oğlumu ve annemi ne kadar sevdiğimi anlatan şeyler yazardım. Şimdi onları düşündükçe diyorum ki yapmamam gereken şeylermiş. Çünkü insan yanındayken anlamıyor oğlunu ya da annesini kaybetmiş kişilerin ne kadar üzüldüğünü. Çok kötü bir duygu. İnsan benim yavruma bir şey olmaz, benim anneme bir şey olmaz diye düşünüyor, hiç kendi başına geleceği aklına gelmiyor" dedi.
"KENDİ CANINI DÜŞÜNMEDİ ANNEM"
Gürman, deprem anında kendisinin iş yerinde olduğunu belirtip, "Keşke ben de o anda evde olsaydım. Belki bir şekilde oğlumla annemi koruyabilirdim. Annemin paniğini düşünüyorum. Kucak kucağa çıkardılar ikisini. Yavrumu kurtarmak için kendi canından oldu. Kendi canını düşünmedi annem. Mutfak tarafına gitmiş, o 15 saniyede çocuğumun yanına gidip onu kurtarmaya çalışmış. Ben hep o günde yaşıyorum. Hep yavrumu, annemi düşünüyorum." (DHA)
