1970’ler boyunca hakim olan Yeni Klasik Teori kendi içimden çıkan bazı iktisatçıların iktisadi dalgalanmaların sebeplerini reel şoklara dayandıran farklı bir anlayışla tanıklık eder.
Bu okulun temsilcileri olarak Edward Prescott, Charles Plosser, Finn Kydland, Nelson ve Robert Barro en bilinen iktisatçılardandır. Yeni Klasik makro teoriden filizlenen ve ekonomideki istikrarsızlığın sebebini parasal şoklardan çok reel şoklara dayandıran Reel İş Çevrimcilerine göre, ekonominin talep yanına değil arz yanına önem verilmelidir.
Reel İş Çevrimcileri ile Yeni Klasikler arasındaki en önemli farklılık, Yeni Klasiklerin üretim ve istihdamdaki dalgalanmaların sebebi olarak para arzında beklenmedik değişmeler olarak görmelerine karşılık Reel İş Çevrimcileri bunu teknoloji seviyesindeki rastgele değişmelere bağlı olduğunu ileri sürerler.
Bu önemli bir ayırım noktasıdır. Çünkü kendinden önceki nerdeyse tüm yaklaşımlara göre, ekonomi trend büyüme oranı etrafında bir yol izleyerek büyümekte olduğu kabul edilmektedir. Solow’un büyüme modelindeki genel kabul gören bu duruma göre, üretimin uzun dönemdeki trend bileşenleri doğrusaldır ve üretimin de bu trend etrafındaki kısa dönem dalgalanmaları esasen talep şokları tarafından belirlenir. Bu durum 1980’lere kadar Keynesyenler, Monetaristler ve Yeni Klasikler tarafından da kabul edildi. Tüm iktisat okulları da üretimin trend seviyesinden sapmasını geçici olarak kabul ettiler.