Korkma!

Her gelen gibi bir gidişi olanın satırlarıdır bunlar. Bedenimi göremeyeceksin ruhumdan da kurtulmak istersen yüzünü çevir, bil ki o an yağmurlar yağmaya başlayacak boğazımıza kadar ve işte ben o gün gideceğim. Tıpkı camdan ayrıldığın esnada babamın aldığı mavi bisiklete binip usul usul pedala basarak gittiğim gibi gideceğim bisikletim rengi göklere… Sana satılmamış, sahibine ulaşmamış çiçekler bırakacağım, kuru ve hayatsız, tıpkı ömrümüz gibi…

"Satılmayan çiçekler, zehirli ve kapkara,

Unutulmuş erkekler ve kadınlara kalır.

Bir geyiğin gözleri düşer eriyen kara

Ve erkekler kokuyu kediler gibi alır."(S. Karakoç)

Yağmurlar yağacak ve ben gideceğim. Unutulmak gam değil, ben hiç hatırlanmadım ki…Sen hele bu satırlara da görürsen tahammül et ben senin anlamazlığına tahammül ettim. Oysa "otuza da yaklaştık" dediğin gün taptaze çocukluğumuzu getirmiştim eline. Anlamadın. Anlamadın da ben tahammül ettim. Ama artık tahammül etmeyeceğim dokuz numaralı masada harcadığın çocukluğumuza. Ben giderken yalnız yağmurlar duyacak gözyaşlarımı…Yağmur yağdığı gün gittiğimi anla. Islanmaktan korkan gelmesin cenazeme senin gibi bir ömür pencerenin arkasında beklesin… Ben gelmeyen vefasızlara değil, yalnız yağmura tahammül edeceğim beni bir tek yağmurlar anlatabilir…

"Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim;

Ta boğazıma kadar çıkan deli yağmura.

Tüyüme horozdan çok itimat edeceğim,

İtimat edeceğim şu belalı yağmura.

Ruhumu bayrak yapıp ben teslim edeceğim

Asılmış bir adamın iki eli yağmura.

Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim".(S. Karakoç)

Bana ödünç verdiğin "Nasrettin Hoca" fıkrasını bizi bilen bir dostla gönder mezarıma, sen gelme…Ben yalnız üstüme yağan yağmurlara tahammül edeceğim…