Keynesyenlerin kullandığı birçok varsayımı kullanarak çalışmalar yapan Yeni Keynesyenler, Yeni Klasiklerin en önemli karşıtlarındandır. Yeni Keynesyenler birçok konuda diğer iktisat okullarından farklıdır.

Bu iktisat okulunun en önemli özelliği Keynesyen modelin arz yönünün zayıflığı üzerine yapılan eleştirilere karşılık bu zayıflığı ortadan kaldırmak ve Keynesyen iktisadın temellerini güçlendirmek olduğudur. Ancak Yeni Keynesyenler’in bu bakış açısı birçok kesim tarafından kabul görmediği gibi, özellikle Keynesyen iktisat ile ilişkilendirilmesi gerektiği yönünde güçlü bir düşünce söz konusudur.

Nitekim Post Keynesyen iktisat bu cephenin en önemli savunucusu olarak ortaya çıkmış ve Keynes’in orijinal fikirlerinden hareketle bu düşünceyi devam ettirmeyi amaçlayan bir iktisat okulu olmuştur.

1980’li yılların başlarında eksik olduğunu iddia ettikleri Keynesyen iktisadın temellerini kurmak ve Keynesyen modelin arz yanını güçlendirmeyi hedeflemiş olan Yeni Keynesyenler’in ortaya çıkışındaki bir diğer sebep Yeni Klasik Okula karşı bir tez olarak ortaya çıkmaktır.

Kökleri 1970’lere dayandırılsa da Yeni Keynesyen ifadesi 1984 yılında ilk kez Parkin tarafından kullanılmıştır. Yeni Keynesyenleri diğerlerinden ayıran en önemli faktörlerden birisi de literatürlerinin daha ziyada makale ağırlıklı olması ve tek bir Yeni Keynesyen teoriden bahsedilmeyecek olmasıdır.